16 Şubat 2014 Pazar

Kabataş meselesi/2 - Sis, pus, hamaset arasından...

Kabataş olayını araştırmayı sürdürüyorum. Ne yazık ki elimdeki araçlar sınırlı. İzlenimler oluşturabilir, belki bazı yargılara varabilirim. Esas olarak, alınan tavırlarla ve tavır alanların cibiliyetiyle ilgili değilim, olguların, hakikatin peşindeyim. Ve, neden bilmem, giderek, Zehra Develioğlu'nun ilk ifadesindeki "polis kokusu" burnuma daha keskin gelmeye başladı.

Mağdure Zehra Hanım'ın AA'ya konuşması, son görüntülerin ortaya çıkışından bu yana en önemli gelişme sayılmalı. Ancak ne yazık ki, Zehra Hanım'ın söyledikleri gelinen noktada ikna edici değil:
Bu yaşadığım olay, süreç esnasında basında medyada öyle bir hale ulaştı ki, sanki böyle bir olay yaşanmamış, bir kadın darp edilmemiş, bir çocuk bundan zarar görmemiş gibi hakkımda suçlamalar yapıldı ve ben kendimi savunmak durumunda kaldım. Ben o acıları yaşadım ve yaşadığım bu acıların büyüklüğü bana yeter. Bunu kimseye ispat etmek durumunda değilim. Bana zaten inanmak istemeyen inanmayacaktır. O görüntüleri ilahi bir kamera olup tepeden kaydetse bile inanmayacaklardır.
Burada birkaç sorun var. Önce yaşanan olayın "bir kadın darp edilmiş, bir çocuk bundan zarar görmüş"e indirgenmesi. Zehra Hanım'ın verdiği ifade bundan ibaret olsa, zaten pek çoğumuz her şeye rağmen hâlâ kendisini savunuyor olurduk.

İkinci olarak, ne yazık ki Zehra Hanım "bunu kimseye ispat etmek zorunda"dır. Çünkü yaşadığını ileri sürdüğü olay nedeniyle bu ülkenin en üst düzeydeki yöneticisi, halkın bir bölümünü töhmet altında bıraktı; bunu siyasî propaganda aracı yaptı. Birilerinin alnına kolay kolay çıkmayacak, utanç verici bir leke sürdü. Dindar insanların duygularıyla oynadı, onları tahrik etti.

"Gezi"nin saldırıya tavrı


Zehra Hanım şunu hatırlamalıdır (eğer haberi olduysa): Gezi isyanı sırasında, "çeşitli yerlerde başörtülü insanlara sataşmalar oluyor" haberleri duyulduğunda gayet geniş bir topluluk tepki gösterdi, Kabataş'tan Gezi Parkı'na bir kadın yürüyüşü düzenlenip bu saldırılar protesto edildi, bu yürüyüşe bizzat Gezi'ye katılan başörtülü kadınlar önayak oldu. (Yürüyüşteki sloganlar arasında "Başörtüsünden elini çek" ile "Meydanları, sokakları, camileri istiyoruz" da vardı.) Taksim Dayanışması da 14 ya da 15 Haziran 2013 günü bir açıklama yapıp, "Kabataş'ta ve basına yansımamış da olsa farklı yerlerde başörtülü kadınlara yönelik olarak gerçekleştirilen taciz ve saldırı olaylarını şiddetle kınıyoruz," dedi: 
Hükümetin politikalarına dair öfkenin başörtülü kadınlara yöneltilmesi kabul edilemez. Bu korkunç olayların failleri katiyen Gezi Parkı direnişinin bir parçası değildir. Saldırganlarla Gezi Parkı direnişçileri bir tutularak, direnişin itibarsızlaştırılmasına göz yummayacağız. Yaşanan saldırının politik bir malzeme haline getirilmesini değil, suçluların bir an once bulunmasını ve cezalandırılmasını istiyoruz. 
Görüldüğü gibi, Gezi direnişinin esas sahiplerinin talebi, Zehra Hanım'ınkinden farklı değildi. O dönemde hükümet adına ortalığı gazlama yerine sahiden olayın faillerinin peşine düşecek olsalardı, Abdülkadir Selvi veya Elif Çakır, Zehra Hanım'ın hakkını aramak için Gezi'den binlerce destekçi bulurlardı.

Bunları hatırlatmamın sebebi şu: Zehra Hanım, kendisine "inanmak istemeyen"in, "ilahi bir kamera olup biteni tepeden kaydetse bile" zaten inanmayacağını ileri sürüyor. Evet, böyleleri vardır; onlarla işimiz yok. Onlar, laik, çağdaş, İslâmcı fark etmez, ahlâksızlar ve vicdansızlar cephesini meydana getiriyorlar. Olduğunu iddia ettiği utanç verici, feci hadise sadece Zehra Hanım için değil, aynı kavramlarla tarif ve tekrar etmek isterim ki, vicdan ve izan sahibi bütün insanlar için ciddi bir travma yaratmıştır. Başbakanın bunu suistimal ediş tarzı da travmayı Zehra Hanım ve Elif Çakır için şüphesiz değil, ama bizler için katlamıştır.

Ara sonuç: Zehra Hanım'ın AA'ya söylediklerinde, bizi ilk ifadesinde anlattıklarının doğruluğuna ikna edecek unsur yok. Aksine. Üstelik, ayrıntılarda ve özellikle çarpıcı-dehşet verici unsurlarda ısrar etmediği için ilk ifadenin büyük ölçüde polis tarafından yazıldığını veya en azından "geliştirildiğini" düşünmemiz için sebep var. (O ilk ifade size de daha çok bir erkek hayalgücü ürünü gibi görünmüyor mu?)

İlk savcı dedi mi demedi mi?


Kanal D'nin yayımladığı görüntülerden sonra hükümet yanlısı yayın organlarının sarıldığı başlıca unsur, Kabataş olayının ilk savcısının söyledikleriydi. Akşam'dan Hilal Yıldırım savcı Rasim Işıkaltın'la görüşmüş, başka pek çok gazete ve site haberi oradan kelimesi kelimesine alarak aktarmışlardı (haber için tıklayabilirsiniz):
Savcı Işıkaltın, "O ana kadar herhangi bir müdahale söz konusu değil. O görüntü olay anından öncesine denk gelen görüntülerdir," dedi. Işıkaltın soruşturma kapsamında Emniyet’te kayıtların incelenmesinin sürdüğünü, saldırı karelerinin dosyaya girmesinin beklendiğini söyledi.
Sözkonusu savcı, Rasim Işıkaltın, Kabataş civarındaki 70 küsur kamera görüntüsünü inceleyen, etraftaki büfeciler, taksi şöförleri ve gelip geçtiği telefonları aracılığıyla tesbit edilen çok sayıda kişinin ifadesini alan kişi. Bu yüzden dediği önemli.

Ancak dikkatle dinleyelim, acaba ne diyor? Son görüntüleri yayımlayan Kanal D'ye göre olay akışı şöyle:
Genç kadın bebek arabasıyla  kaldırımda bekliyor.
19:43'de, yanından 8-10 kişilik bir grup geçiyor. Bir hareketlenme yok. Kalabalık, kısa süre içinde genç kadının yanından uzaklaşıyor. Çevrede de olağandışı hiç bir hareketlilik gözlenmiyor.
19:48:15'de 10-15 kişilik bir başka grup geliyor. Develioğlu'nun yanında 30 saniye kadar duraklıyorlar. Polise göre burada söz dalaşından dolayı bir hareketlilik oluyor. Grup 19.50'de görüntüden uzaklaşıyor. Çevrede yine bir olağanüstülük gözlenmiyor. Kabataş iskelesinin güvenlik görevlileri de normal işlerine devam ediyor.
Genç kadın, 19:48 - 19:58 arası kaldırımda sabit olarak bekliyor. Çevrede de her şey olağan seyrinde. Araçlar hızla önünden geçiyor.
19:58'de eşi geliyor. Bir dakika sonra, ikisi birlikte yolun karşısına geçiyorlar. 54 saniye sonra da, kameranın görüş açısından çıkıyorlar. 
Bu durumda savcı, "öncesi" derken neyi kastediyor? "Sonrası" ne zaman? Kabul edelim ki, bir tuhaflık var. Bir de değil, çok tuhaflık... Sözkonusu savcı zaten 73 kameranın görüntülerini incelemiş, ayrıca şu anda soruşturma kendisinde değil (savcı Mehmet Akıllı'ya aktarılmış); neye dayanarak "Emniyet'te kayıtların incelenmesi sürüyor" diyebiliyor? "Saldırı karelerinin dosyaya girmesi bekleniyor" ne demek? "Saldırı kareleri" nerede? Eğer "saldırı kareleri" varsa, Zehra Hanım bugüne kadar savcının gösterdiği kişiler arasından neden hiçbirini teşhis edemedi? Neden kimse yakalanmadı? Üstelik, Zehra Hanım'ın polis ifadesinde, o kargaşa ve şok içerisinde dahi verebildiği çok ayrıntılı eşkal tarifleri varken..? (Tam burada iddiamı tekrar hatırlatıyorum: O eşkal tariflerini Zehra Hanım vermedi, veremezdi.)

Zaten bu kadar soru varken, SoL Haber Portalı'nda yeralan bir iddiaya da kulak tıkayamayız herhalde. SoL Haber, soruşturmanın ilk savcısı Işıkaltın'ın sözlerini inkar ettiğini ileri sürdü. Muhabir Selin Asker savcıyla görüşmüş, Işıkaltın şöyle demişti:
Bu dosya hazırlık soruşturması. Kısıtlama kararı var. Bu bakımdan soruşturmanın akıbetine, içeriğine ilişkin bilgi vermem mümkün değildir. Haberde yer alan ifadeler bana ait değildir. Demeç vermedim. O görüntüler de çıkmış bir yerden bilemiyorum, biz de tahkikatta dinledik, ettik, görüntüleri izledik. 
Haydi buyurun! Savcının açıklaması gereken bir çelişki var ortada. Bizim payımıza düşense, savcıya atfedilen "esas görüntüler daha sonra" ifadesinden duymamız gereken şüphe. Bu, gelinen noktada en önemli sorunlardan biri. (İzlenimim, Akşam muhabirinin savcının söylemediği bir şeyi yazdığı değil, savcının lafları ve işleri bir miktar karıştırdığı.)

Adli Tıp raporu tek dayanak oldu


Gezi isyanı sırasındaki propaganda senaryosuna bağlı kalmak isteyenlerin başında şüphesiz Başbakan Tayyip Erdoğan geliyor. Metro açılışında konuşurken şunları söyledi:
Bira şişesiyle başörtülü kızımıza saldıranlarla o paralel yapı birlikte hareket ediyor. Biri en zor zamanlarda başörtüsüne teferruattır diyordu. Bugün de o başörtüsü düşmanlarının değirmenine su taşıyor. Kabataş'ta, yavrusu ile beraber bir kızımıza yapılan saldırıyla alakalı bakın şimdi onunla üzerinde oynamaya başladılar. Çok açık, net söylüyorum. Medya dünyasında amiral diye geçinenlerle söylüyorum, hele hele bugün attıkları başlığı, özellikle kendilerine hatırlatıyorum. Bunun altında da boğulacaksınız. Çünkü bu attığınız manşetler de doğru değil. Sizler Adli Tıp raporlarını nereye saklayacaksınız, nerenize koyacaksınız? 
Biz devlet yöneticilerinin ağzından hakaret işitmeye alışkın bir milletiz, bu yüzden kimsenin şu "nerenize koyacaksınız"a takılacağını sanmıyorum. Ben gerçi kendimi aşağılanmış hissediyorum ve cevap verebilmek istiyorum ama imkânsız. Zaten konumuz terbiye değil olgular. Devam edeyim.

Başbakanın görüntülere karşı öne sürdüğü tek dayanağın Adlî Tıp raporu olduğu görülüyor. Bu pek zayıf bir savunma.

Bu yüzden, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Ayşenur İslâm'ın bunca kendinden emin konuşması, eğer hepimizin insan yerine konduğu, demokratik bir ülkede yaşıyor olsaydık, sonradan başa iş açabilecek cinsten sayılırdı:
Hanımefendinin beyanları ortada. Bizde onları gazetelerden görüyoruz. Kendisi olayın hemen akabinde adli tıp raporu almış durumda. Darp edildiğine dair. Yeni ve eski savcının açıklamaları yine basında bugün yer alıyor. Dolayısıyla bizim bunun üzerine yapabileceğimiz çok fazla bir açıklama yok. Bana göre olay ortada, açık. Ortada derken ne olup bittiği gayet anlaşılır bir şekilde ortada demek istiyorum. 
"Hemen akabinde" dediği, beş gün sonra. "Yeni ve eski savcının" açıklamaları diye bir şey yok; yeni savcınınki hiç yok, eskisininki de şüpheli. "Gayet anlaşılır şekilde" olan neymiş acaba? Üstü çıplak, siyah bandanalı yetmiş-yüz kişi, kadını yere yıkıp üstüne işeyenler, cinsel organ sürtenler, bira şişeleri tokuşturup kahkahalar atanlar… bunlar mı "gayet anlaşılır"? Ayşenur Hanım siyasetin icabını yapıyor belki ama bundan sonra kendisinin ağzından çıkanlara nasıl muamele etmemiz gerektiği konusunda bizi uyarmış oluyor.

Fotoğraf kesitleri, fotoğraf kareleri


Başbakanın başdanışmanı Yalçın Akdoğan'ın topa girmemesi sanırım beklenemezdi. Anlaşılan olan biteni doğru dürüst takip edemeden girdi:
Kabataş konusu başörtülü bir bayana saldırı oldu iddiası vardı. Şimdi bir takım fotoğraf kesitleri üzerinden yorum yapmak doğru değildir. Onun öncesi nedir, sonrası nedir? Yani o filmin tamamını görmeden bir fotoğraf karesi üzerinden yorum yapılamaz. Ortada bir mağdur var, bu mağdurun yaşadıkları var, anlattıkları var, adli tabiplikten aldığı raporlar var. Bunlar bizim için şu anda daha geçerlidir, aksi ispat edilmiş değildir o görüntülerin. Bunlardan medet ummayı da doğru bulmuyoruz. Ortada bir kadına böyle bir saldırı yapıldıysa bebeği ile birlikte bunun üzerinde durmak varken anlaşılan paralel yapının yönlendirmesiyle bu tür bir takım fotoğraf kareleri üzerinden bir anlam üretilmeye çalışılıyor, bunlar ortada duran gerçeği değiştirmez.
Haydi "aksi ispat edilmiş değildir o görüntülerin" lafını yanlış aktarma sonucu sayıyor ve geçiyorum. Ama şunları sormadan geçemeyiz: Fotoğraf kesitleri nedir? Fotoğraf karesi nedir? Ortaya çıkan, anlık bir kare mare değil ki, bilmemkaç dakikalık görüntü! Ayrıca başdanışmana şu uyarıyı yapacağım: Araya "paralel yapının yönlendirmesiyle" ibaresini katınca söylediklerinin daha inanılır hale geldiğini sanıyor muhtemelen - hayır, gelmiyor. Çünkü bir meseleyi laf kalabalığına boğmaya çalıştığını gizleyemiyor. Sonuçta Akdoğan, "mağdureye inanmalıyız" diyor ve o da Adlî Tıp raporuna işaret ediyor.

Ve içişleri bakanı


Yeni içişleri bakanının şimdiye kadarki performansı, yakında yeni bir İdris Naim Şahin vakasına dönüşebileceğine delalet ediyor. Efkan Alâ, Kabataş'a dair konuşurken, "Hiçbir olay, olayın bir kısmıyla izah edilemez," dedi. Şüphesiz. Gerisine de kulak verelim:
O zaman kişilerin kendileri de açıklamalarını yaptılar. Devlet elindeki bilgiler de o yöndeydi. O gün neler yaşandığını bütün Türkiye gördü. Şimdi neyi, kim, niçin araştırıyor? Araştırdığında ne kadarını bulmuş oluyor da çıkıp bu hükümleri verebiliyor. Bunları kamuoyunun takdirine bırakıyorum. O olay gerçekleşmiştir, ilgililer ve işin sahibi, o olaya maruz kalan çıkmış bunu söylemiştir. Bu da adli tıp raporuyla teyit edilmiştir. Kim neyi, neden yeniden yanlış ve eksik bilgiyle gündeme getiriyor? Burada, Gezi olaylarında Türkiye'ye verilen zarar da ortadadır, onun sonuçları da ortadadır. Yani bir günah çıkartma mıdır, bu. Onu kamuoyunun takdirine bırakıyorum.
Şunları söylemeliyiz: (1) O gün neler yaşandığını "bütün Türkiye" falan değil, kimse görmedi, (2) "İlgililer" bir şey söylemedi, sadece başbakan ve propagandacıları söyledi, aksine, meselâ gazeteci Elif Çakır'ın görüntüye ulaşmak için sıkıştırdığı İstanbul Emniyet Müdürü bir şey söylemedi, (3) Adlî Tıp raporuyla teyit edilen nedir? Zehra Develioğlu'nun ifadesindeki hangi ayrıntı raporla teyit edilmiştir? (4) Ve, evet, tabiî, hı hı, Gezi olayları çok kötüdür falan... İşte tam takıldığım türden resmî açıklama. İçişleri bakanının söyleyebileceği bundan ibaretse, şüphelerimiz büyüyecektir haliyle.

Yazılan çizilen


Önce yine, YeniŞafak ve Star'da kimsenin bu mevzuda cengaverliğe soyunmamış oluşuna hayretimi belirteyim. Bunu karineden öte birşeyler saymayı sürdürüyorum. Muhtemelen hamaset dışında söylenebilecek fazla laf yok, ondan. Açığı başkaları kapatmaya çalıştı, onlardan birazdan sözedeceğiz, bakacağız zihin açıcı birşeyler demiş mi kimse.

Önce "Kabataş saldırısı" haberinin ilk sahipleri Abdülkadir Selvi ve Elif Çakır'ın Timetürk'te yeralan açıklamalarına göz atmalıyız.

Selvi, şu anda bu görüntülerin ortaya çıkarılmasını "kara propaganda" diye niteliyor, sözü hemen "28 Şubat'ta da bunlar yapılmıştı"ya getiriyor. "Saldırıya uğradım" diyen bir kadını "yalancılıkla itham etme"nin "saygısızlık" olduğunu belirtiyor. Somut, olgusal düzeyde hiçbir şey söylemiyor.

Elif Çakır, esas meselenin "bu genç anne üzerinden" kendisi ve bazı gazetecilere yönelik bir "itibarsızlaştırma kampanyası" yürütülmesi olduğunu iddia ediyor. Olaya ilişkin birkaç ayrıntıya değiniyor. Zamanında polisten saldırıya ilişkin görüntü temin etmek için çok uğraştıklarını ama elde edemediklerini anlatıyor.

Elif Çakır'ın, olgusal düzeyde ciddiye almamız gereken bir iddiası var: Şimdi ortaya çıkan görüntülerin Gezi isyanı dönemine değil başka bir zamana ait olduğunu iddia ediyor (ama ben, tam da şu anda bu görüntüleri ortaya çıkaranların bu kadar salak olabileceğine ihtimal vermiyorum):
...o görüntülerde Gezi Olaylarının kalabalığı yok. Servis edilen görüntülerde sıradan bir yaz akşamı ve normal bir seyir var.
Bu pek çürük dalın yanısıra, Çakır da ilk savcının beyanına sarılıyor, esas darp görüntülerinin kesildiğini, gördüklerimizin montajlanmış olduğunu ileri sürüyor. Bu elbette bilgiye dayalı bir iddia değil. Saldırıya uğrayan kadının beyanının esas alınması gerektiğini vurgulayan Çakır, sonunda "mesele hükümeti yıpratmak" noktasına varıyor.

Her ikisinin de, olgusal düzeyden ilk fırsatta siyasete sıçramaları, hiç de Zehra Hanım'ın ilk ifadesine inandırıcılık kazandırmıyor. Aksine, hernekadar "genç bir anne ve bebeğinin uğradığı saldırı" motifleriyle hamaset yapılsa da esas derdin siyasî mücadele olduğunu, o genç annenin de bebeğinin de siyaset uğruna kullanılabileceğini -tekrar tekrar- düşündürüyor.

Timetürk'te Selvi ve Çakır ile birlikte görüşlerine yer verilen Ahmet Taşgetiren ise, olayın ilk savcısının "esas olay bu görüntülerden sonra" açıklamasını "önemli bulduğunu" belirtiyor, "henüz bütün görüntülerin ortaya çıktığını söylemek zor" diyor. Neye dayanarak? Biliyor mu başka görüntülerin de olduğunu? Niyeyse sanmıyorum. İlk savcının beyanıyla ilgili şüpheli durumu tekrar hatırlatayım. Zaten Taşgetiren de lafı hemen, "başörtüsüne yönelik aşağılama ve tepkilerin yakın geçmişteki tarihi"ne getiriyor, Fethullah Gülen, Gezi vs. diye sürdürüyor. Zehra Hanım'ın söylediklerine "uydurulmuş iddialar" muamelesi yapmanın "insafsızca" olduğunu belirtiyor. Olgusal düzeyde başka söz etmiyor.

"Gezi'nin çemkiren kokoşları"


Haber7.com'da konumuzla ilgili iki yazı var. Her ikisi de bol nefret ve hamaset içeriyor. Esra Elönü, "Ben sütüne acı karışan Zehra'nın yanındayım!" diyor ("İlahi mahkemenin paraleli yok, sabır Zehra!", 14 Şubat):
Ben altı aylık bebeğin kolundaki çiziklere inanıyorum, sizin montaj manyağı yaptığınız görüntülere değil! Sabah saatlerinde Zehra'yla görüştüm, o annenin atılan iftiralardan gezinin çemkiren kokoşlarının küfürlerinden konuşmaya hali kalmamış! Sizin şalvar lastiğine manşet bağlayıp müftü karısından haber yapma ahlaksızlığınız mı esas yoksa Zehra'nın morlukları mı? Ne oldu, morlukları montajlayamadınız mı? Diyelim ki yalan ki ben asla ve asla yalan olduğuna inanmıyorum. Görüntülerin yok edildiğine inanıyorum ben Esra olarak buna inanıyorum. Yolunda yürüyen bir anne bebeğiyle eşini beklerken neden böyle bir yalan uydursun! (...) Gerçekler ortaya çıktığında gerzekler iptal olacak buna kalbimle inanıyorum! Hani evrensel hukukta şiddet gören kadının beyanı esastı! Ne oldu? (...) Bakıyorum da sazan pozisyonunu alan bazı gazeteciler tüh tüh vah vah senfonisine katılıp bir açıklama bekliyorum moduna girmişler! Ne açıklaması ya! Allah'ın bildiğini hunharca montajlayan adamlara mı inanıyorsunuz yoksa Zehra'nın beyanına, gördüğü şiddetin mor rengine mi?
Hamaset perdesini aralarsak, Elönü'nün şunları iddia ettiğini anlıyoruz: (1) Altı aylık bebeğin kolunda çizikler vardır, (2) Görüntüler montajlanmıştır, (3) Görüntüler yok edilmiştir.

Adlî Tıp raporuna göre, Zehra Hanım'ın bedeninde şu izler saptanmıştır: "Sağ diz üst iç kısımda üç adet, iç alt kısımda bir adet, sol diz üst dış kısımda bir adet yaklaşık 1 ila 1 buçuk santimetre çapında mor renkli ekimozlar (berelenmeler)". Bebeğin ise "sağ kruris (alt bacak) iç alt kısımda üç adet 0.2 santimetrelik sıyrık" görülmüştür. (Bilgileri YeniŞafak'ın haberinden aldım ki maraza çıkmasın.)

İnsan, en azından Esra Elönü'nün yaptığı tarzda cansiparâne ortaya atlayacak birisinden, sıyrık bebeğin neresinde diye bir bakmış olmasını bekliyor. Sıyrığın yeri olayı hafifleştireceği-ağırlaştıracağı için değil; gazeteci gazetecilik mi yapıyor, sahiden ne olup bittiğini merak ediyor mu, yoksa önceden angaje olunmuş davaya hizmetten başka bir şeyi gözü görmüyor mu, o bakımdan... Öyle yapsa, meselâ "Diyelim ki yalan..." diye başladığı sözün sonunu da getirebilirdi belki.

Görüntüler konusundaysa, Elönü'nün de muhtemelen herhangi bir bilgisi olmaksızın "bunlar montajlandı" dediğini sanıyor, ciddiye almıyorum. (Eğer bilgisi varsa sadece özür dilemekle kalmam, teşekkür ederim bizi aydınlatacağı için.) Zaten biraz sonra da "yok edildiler" diyor; ne dediğini anlamıyoruz.

Yine Haber7'de Hasan Öztürk ("Kabataş'ta o gün ne oldu?", 15 Şubat), "Ey alacakaranlık kuşağının adamları! Ey alçaklar..! Ey edepsizler..!" diye girişiyor, şöyle sürdürüyor:  
O görüntülerden çıkardığınız sonuç, Zehra Develioğlu'nun hiçbir şiddete uğramadığı mıdır? Ya da o görüntüler olayın tamamına ait görüntüler midir? O görüntüler 'gerçek' midir? Siz de biliyorsunuz gerçeği oysa..! Biz 'beyan esastır' diyenlerdeniz! Ha, 'beyan esastır' düsturuna itibar etmiyorsanız, o zaman soruşturmanın sonucuna kadar beklemeniz gerekecekken… 'Montajlanmış',  bazı yerlerinde saat sayacı 'silinmiş' görüntüler üzerinden, 'inananları' , 'inanlar' üzerinden Başbakan Erdoğan'ı, Başbakan Erdoğan üzerinden de 'ülke'yi vurmaya çalışmanız sadece ve sadece sizin alçaklığınızı gösterir..!
Zehra Develioglu Anadolu Ajansı'na konuştu. Konuşmasında önemli bir cümle var: 'Ben bu söylediklerimin tamamını yaşadım. Kimseyi inandırmak zorunda değilim..!' Şimdi soru şu, o görüntüleri kim sızdırdı? Sızdırmadan önce ne kadarını montajladı? Ve bu yayınlanan görüntülerin dışında başka görüntüler var mı? Varsa bu görüntüler çıkarsa ne olur?
Anlaşılan haykırış tonunda okumamız gereken bütün bu vurgulu, ünlemli cümlelerden Öztürk'ün olgusal düzeyde söylediklerini yine de ayıklayabiliriz: (1) Görüntüler gerçek mi, belli değil, (2) Görüntüler montajlanmış, (3) Görüntüler üzerinden saat sayacı silinmiş, (4) Zehra Hanım kimseyi inandırmak zorunda değil, (5) Başka görüntüler de varolabilir.

Duyageldiklerimiz dışında burada bir tek "saat sayacı" meselesi var. Bu eğer hiçbirimizin fark edemediği, sadece Hasan Öztürk'ün uyandığı bir ayrıntıysa helâl olsun. Ben burada muhtemelen, özellikle Zehra Hanım'ın eşini beklediği on dakikalık süre TV yayınlarında kesildiği için doğan bir karışıklığın sözkonusu olduğunu sanıyorum. Yine de, burada bir mesele varsa tantanası nasıl olsa yapılacaktır, bekleyelim.

Öztürk'ün siyasî iddiasını ise anlayamadığımı belirtmeliyim. Zehra Develioğlu'nun anlattığı gibi gerçeküstü bir saldırıya uğramadığı ortaya çıkarsa bu niye "inananlara vurmak" olacak? İnananlar hakikate inandığı sürece kimse onlara vuramaz, Öztürk merak etmesin.

Evet, şimdilik bu kadar. Değinmesem olmayacak tek nokta kaldı: İsmet Berkan ve Balçiçek İlter. Her ikisi de olaya dair duygu ve düşüncelerini hemen açıkladıkları ve söyledikleri yeterince açık olduğu için diyecek pek bir söz yok. Sadece Balçiçek'e tamamen hak verdiğimi belirtmek istiyorum. Sıcağı sıcağına ve kadın kadına yapılmış öyle bir görüşmede insan karşısındakine kolaylıkla inanır. Ben de gitsem, kadınca bir saldırıya uğramışlık duygusunu tanımayışıma rağmen, çok etkilenir ve gerçekle gerçekdışını ayırt etmekte zorlanırdım. İnsanlar hata yapmış, "hata yaptık" demişler, büyütülecek, uzatılacak bir tarafını göremiyorum. Çabamızı hakikati ortaya çıkarmaya harcamak daha doğru görünüyor.